एक ’इंटरप्रीटेड’ कहाणी..!!

एक होते आटपाट नगर...
आटपाट नगराची होती एक राजकुमारी...
आता ही राजकुमारी कोण याचा शोध घ्यायचा प्रयत्न करू नका...
ही राजकुमारी कुणीही असू शकते...तुमची शेजारीण, तुमची सेक्रेटरी, तुमची टीम-मेट, सखी कुणीही..खुद्द तुमची बायको सुद्धा..
भावी ’मी’ असण्याची शक्यता??ह्म्म...थोडीफ़ार..
पण नसण्याचेही चान्सेस नाकारता येत नाहीत...
बरं...
तर आटपाट नगराची राजकुमारी आणि मांडलिक राजाचा अतिशय लाघवी पुत्र यांची साठा उत्तराची कहाणी पाचा उत्तरी सुफ़ळ संपूर्ण होते तेव्हापासून आपली कहाणी सुरू होते..
थोडक्यात प्यार के बीच में कांटे, मुलीच्या बापाचा थयथयाट, दोन्ही साईडच्या आयांचा अश्रुपात, खानदान की इज्जत असे काहीही ’वंगाळ’ प्रकार न होता ती दोघं सुखेनैव नांदू लागतात..
साधारण वीस एक वर्षानंतरचा प्रसंग..
राजा नुकताच राज-दरबार आटपून आलेला आहे...आणि राणी-कक्षात अस्वस्थपणे येरझारया घालतो आहे..
राणी कुठुनतरी दमून भागून येते...तिला बसायचीही फ़ुरसतही न देता राजा पुसता होतो..
"कुठे होतीस एवढा वेळ??"
"तुला सांगूनच तर गेले होते...माझे साक्षरता वर्ग असतात या वेळात..आज तर शिबीरही होतं..फ़ार छान झालं...१०० योजने परिसरात आपल्याइतकं साक्षर राज्य नाही माहीत्येय तुला?"
"आणि काय गं? साक्षरता वर्ग चालवायचे तर हा खादीचा कळकट्ट झब्बा कशाला घालायला हवा???आणि ही शबनम???तुम्हा सोशल-वर्कर्सचा हा ड्रेस कोड आहे वाटते??"
"सारकास्टीक टोनची गरज नाही..बाहेर वैशाखवणव्यात तू हे चिलखत घालून हिंडतोस तेव्हा एका शब्दाने बोलते का मी?"
"त्यात बोलण्यासारखे काय आहे?एखाद्या राजाला शोभतील अशीच वस्त्रे परीधान करतो मी.."
"दॅट्स इट...या वर्गांच्या, शिबीरांच्या निमित्ताने मला गावागावातून हिंडायला लागते...कपडे मळतात...म्हणून असे मळखाऊ कपडे घालते मी..आपल्या कामाला साजेसे कपडे घालावेत"
"काय अवतार झालाय तुझा...चेहरयाची पार रया गेलीये..कशी छान केतकीसारखी कांती होती.."
"आता माझा कळवळा?अशी होते तेव्हा माझ्याकडे बघायला फ़ुरसत नव्हती तुला..तेव्हा तर जसा काय २४ तास पिंगाच घालायचास माझ्याभोवती..?"
"मला राज्याचा कारभार करायचा होता.."
"अहा रे राजा...राज्याचा प्रतिपालक याचबरोबर एका स्त्रीचा नवरा, मुलांचा बाप म्हणून काही कर्तव्ये होती...त्यांचे काय झाले मग?"
"सगळे तर आहे तुमच्याकडे...कपडालत्ता, दास-दासी, जायला यायला रथ-घोडे.."
"होल्ड इट...हे सर्व माझ्याकडे ऑलरेडी होतं..माझ्या बाबांचं...किंबहुना...आता जे काही आहे ते पण त्यांचेच.....यात ’तुझे’ असे काय आहे??"
"राणीसाहेब.."
"आवाज चढवू नकोस..सत्य झोंबलं का तुला? बाबांनंतर सारा कारभार मी चालवणार होते...तुझ्या सोबतीने...तर तू स्वत:ला राज्याभिषेक करून मोकळा!..आणि माझी जागा? राणीवशातल्या एका भोग्य स्त्रीची...जिला कपडे चढवून मिरवायला न्या...आणि वाटल्यास तेच उतरवून भोगा..असं कोपरयात ढकललं गेल्यावर मग म्हटलं ..चला, संसार करून बघुयात..तोच आजवर चोख केला..."
"हो..म्हणूनच नवरा घरी आल्यावर बायको घरी नसते.."
"एक बायकोचं फ़क्त तेवढच कर्तव्य असतं का रे?मला कीव करावीशी वाटते तुझी..आणि फ़क्त फ़िजीकल प्रेझेन्स एवढाच Criteria असेल तर माझ्या,मुलांच्या आजारपणात, त्यांच्या ऍडमिशन्सच्या वेळी, त्यांना काही अडलं-खुपलं धीर द्यायला तू कधी होतास??"
"ते मला काही माहीत नाही..मला उद्यापासून तू राजवाडयावर हवीस...मला हवी तेव्हा...मला लागशील तेव्हा.."
"आणि तू...तू असणार आहेस मला लागेल तेव्हा...मला गरज पडेल तेव्हा..?"
"मला तेव्हढा वेळ नाही..मला राज्य......"
"अहा रे पुरूष..दुसरयाकडून बरयाच सारया अपेक्षा करायच्या आणि आपल्यावर ती वेळ आली की शेपूट घालून पळायचं...मला आता हे काही जमणार नाही..मला माझी दिशा सापडलेली आहे..आणि त्यासाठी मला तुझी मर्जी सांभाळण्याची बिलकुल गरज नाही..आणि स्वत:चं विश्व उभारण्याइतकं कॅलिबर माझ्याकडे निश्चितच आहे"
"म्हणजे माझ्याकडे कॅलिबर नाहीये असं म्हणायचय का तुला?"
"मला असं काही म्हणायचं नव्हतं..तुझ्या कॅलिबरची मुळी गोष्टच निघाली नव्हती.."
"या वयात हे धंदे...मुलांना काय वाटेल?"
"मुलं जाणती आहेत..आणि मी जे काही करते त्याबद्दल त्यांना ऊरभर अभिमान आहे.."
"त्यांनाही फ़ितवलयंस वाटतं?"
"हे तू त्यांनाच जाऊन विचारशील तर बरं..त्यानिमित्ताने मुलांना भेटशील..."
"तुझा निर्णय झालाय तर?"
"इतका ठाम...की याआधी हे मला कसे सुचले नाही असं वाटतं आता..."
इतकं बोलून ती वळली..एक मोठ्ठा श्वास घेतला..
स्वातंत्र्याचा!
कहाणी तीच...पात्रही तीच...फ़क्त त्यांची ओळख बदलली..
’ओळख’या शब्दाशी प्रथम ओळख झाल्यानंतची स्त्री देखील बदलली...
स्त्री खरया अर्थाने मुक्त झाली...
इथं तुम्ही या कथेला सोयीनुसार ’इंटरप्रीट’ करू शकता...स्त्रीची ओळख तीच ठेऊन..अर्थात!
राजाच्या जागी येऊ शकतो...एखादा कॉर्पोरेट इंटरप्रुनर...किंवा एखादा प्रतिथयश वकील...किंवा कोणीही!
राज्य बळकावून स्वत: गादीवर बसणे या सिच्युएशन चा अर्थ..बायकोला काम सोडायला लावून घरी बसवणे...
वाटली तर साधीसुधी पण इंटरप्रीट करता आली तर वास्तवदर्शी..भलेही आटपाट नगरातली का असेना!
'Woman Emancipation' च्या नावाने बोंबाबोंब करणारया माणसांना हा राईचा पर्वत वाटण्याची शक्यता जिच्यात..
अशी ही आटपाट नगरातल्या राजाराणीची ’इंटरप्रीटेड’ कहाणी..!