प्रिय ’प्रिय’ला...

प्रिय,
कालपासून ’तुम इतना जो मुस्कुरा रहे हो’ मी किती वेळा ऐकलं असेल?
पुन्हा पुन्हा नव्याने ऐकताना त्या गाण्यातल्या नायक/नायिकेसारखं बळंच हसायच्या प्रयत्नात पुन्हा एकदा धो धो रडून घेतलं..
कधी बाथरूममध्ये, कधी लॅबमध्ये, कधी रिक्षात..घरी आल्यावर उशीत तोंड खुपसून..तर कधी चादर डोक्यावर ओढून घेऊन मूठ तोंडावर दाबत..
मी कधी दु:खात असले, वैतागात असले, चिडचिड करत असले की तुझा फ़ोन हटकून यायचा...मला आश्चर्य वाटायचे तुला कसे कळते??विचारीन विचारीन करत राहूनच गेलं ते..
अशी कशी मी वेंधळी??
माझ्यासारखा तू ही दु:खी होतास...(कोण दु:खी नसतं म्हणा?)..तुझ्या दु:खांचे स्वरूप पण काहीसे माझ्यासारखेच..
माझा स्वभाव व्यक्त होण्याचा तर तुझा नेहमीच neutral..
राग आला, उदास वाटले की तुला फ़ोन करून तासनतास बडबड करणे हा माझा हक्क मानायला लागले मी पुढे पुढे..
मी कित्येक वर्षापासून शोधात असलेला ’लॉकवाला अल्बम’ मला मिळाला त्या आनंदात एकदा तू महत्वाच्या कामात असताना मी तुला फ़ोन केलेला...आठवते??
तुझ्या कामात व्यत्यय आणतेय याची मी कधीही पत्रास ठेवली नाही..
कारण यात काही चूक आहे असे तू मला कधीच जाणवू दिले नाहीस..
नेहमी माझी बडबड शांतपणे ऐकून घेतलीस, जरूर वाटल्यास सल्ला पण दिलास..प्रसंगी माझी तिरसटासारखी बोलणी हसून सहन करत!
तू माझ्यासाठी नेहमीच एक हक्काचे स्थान राहिलास..
पण..
तू मात्र तुझी सुख-दु:खे क्वचितच बोलून दाखवलीस माझ्यापुढे..तुझे राग-लोभ मला कळलेच नाहीत मला कधी..
का ’मी..माझे’ करता करता राहूनच गेले हे ही??
मी तुझा जरासाही विचार केला नाही ना कधी??
माझ्यापेक्षा त्या देवबाप्पाला जास्त वेळ देतोस म्हणून त्या देवबाप्पाचा पण रागराग केला..
मला माझ्यापुढे कधीच काही दिसले नाही..
परवा नेहमीसारखा हसून का बोलत नाहीयेस म्हणून बेफ़ाम कटकट केली तेव्हा मला तू नाईलाजाने सांगीतलेस की तू हॉस्पिटलमध्ये आहेस..
शरीरच साथ देत नव्हते तेव्हाच तू असमर्थता दर्शवलीस..नाहीतर ते पण सांगीतले नसतेस...निभवून नेले असतेस..
गेल्या दोन दिवसात तुझ्या नसण्याने मला बरेच साक्षात्कार झाले..
तू एक हाडामांसाचा माणूस आहेस हे मला विसरायला झाले होते..
सतत स्वत:ला आनंदी ठेवत असलास तरी तुला काही दु:खे, वेदना असू शकतात हे विसरायला झाले होते..
तू मला काही सांगणे इष्ट समजले नाहीस हा माझा पराभवच समजायचा का मी??
परवाच्या कटकटीनंतर mp3 playerने मला हे गाणं ’सुनवलं’...
ह्याच गाण्याने कोसतेय स्वत:ला..
"आखोंमें नमी...हसी लबोंपर..
क्या हाल है..क्या बता रहे हो?..
क्या गम जिसको छुपा रहे हो??"
...
क्या गम जिसको छुपा रहे हो??"
i should have asked this to you long ago..
...
असो....लवकर बरा हो..माझ्या सगळ्या चुका सुधरायच्या आहेत..
तुझीच..
माऊ